The road less traveled by
Afgelopen week las ik het Happinez-artikel (ik zal waarschijnlijk nog wel vaker een artikel uit dit blad als inspiratiebron gebruiken…) Troost voor twijfelaars. De schrijfster zegt hierin dat twijfel een eigenschap is om te koesteren. Omdat het zou leiden tot wijsheid en inzicht. Als twijfelkont eersteklas hoop ik dat van harte.
Lievelingsgedicht
Hierin werd gerefereerd naar het gedicht The Road Not Taken van Robert Frost. Nu is dit toevallig mijn lievelingsgedicht, naast Under the Rose van Walter de la Mare, dat Tonke Dragt zo mooi vertaalde in haar kinderboek Ogen van Tijgers uit 1982. Maar dat terzijde.
Het Gevoel centraal
Ik las The Road Not Taken voor het eerst tijdens een van mijn Poetry-colleges op de UvA. Het raakte me. Ik vind het Engels zo wie zo een heerlijke taal – anders was ik het niet gaan studeren – en Frost vind ik een meesterlijk dichter. Op onderzoek uitgaan en daarover vertellen op een dichterlijk dramatische toon. Zo heerlijk gedragen. Bij poëzie gaat het toch vooral het gevoel dat het bij je oproept.
Twijfel en moeten kiezen
Het gevoel van twijfel en moeten kiezen. Wat je kiest maakt eigenlijk niet uit, áls je maar kiest. ‘Chocolade of vanille’, om in Landmark Forum-termen te spreken, het is allebei goed. Elke weg leidt ergens anders heen en je weet van tevoren toch niet waar je uitkomt. Het gaat uiteindelijk om de reis en daarvan te genieten, minder om de bestemming. Hoe mindful.
Zekerheden loslaten
En hoe toepasselijk op mijn situatie… Eind vorig jaar besloot ik namelijk dat ik een andere kant op wil. Niet meer 28 of 32 uur alleen voor een baas werken, maar ook doen wat je het meest plezier en voldoening geeft. Tijd maken voor waar je blij van wordt en wat je energie geeft. Ook al betekent dat dat je oude patronen en zekerheden moet loslaten. En dat is best eng. Maar als je niets probeert en in je oude vertrouwde comfortzone blijft hangen, verandert er ook niets. En ik was klaar met een deel van mijn oude patronen.
Dingen uitproberen
Mijn hart ligt in de spirituele hoek, in persoonlijke ontwikkelingsthema’s en ik vind het heerlijk om verschillende dingen uit te proberen. De afgelopen 25 jaar heb ik zoveel kennis en ervaring opgedaan dat ik die graag wil delen met anderen. Ter inspiratie. Op een leuke, speelse manier. In de vorm van thema-avonden, wandelingen, hardlooprondjes, workshops, goede gesprekken. Met goeie thee en chocola. Begin dit jaar begon ik dan ook met een try-out workshop voor een aantal spiritueel aangelegde, bekende dames. Om over te brengen wat ik voelde en waarom ik het pad insloeg dat ik nu inslagen ben, las ik toen het eerdergenoemde gedicht van Frost voor.
Een illusie aan flarden
Tot vandaag dacht ik dat ik met mijn favoriete gedicht vrij apart was. Niet dus. Ik las het genoemde artikel en appte mijn workshop-proefkonijnen dat het gedicht er in genoemd werd. Waarop een van mijn lieve vriendinnen een link stuurde naar Roderick Nieuwenhuis’ artikel Wouter Bos geeft mooie interpretatie van gedicht Robert Frost. Maar klopt die ook? Weer een illusie aan flarden…
Multi-interpretabel
Blijkbaar wordt het gedicht vaak anders geïnterpreteerd dan de schrijver eigenlijk bedoelde. Nieuwenhuis verwijst naar een filmpje op YouTube waarin Frost zelf zijn gedicht voordraagt. De oude dichter doet dat nogal zwartgallig, vrij deprimerend. Getsie. Ik was eigenlijk al vergeten dat Frost het zo bedoeld had. Grappig dat je brein zo werkt en herinneringen op een bepaalde manier opslaat.
The road less traveled by
Hoewel het een gedicht is uit de tijd van de eerste wereldoorlog (1916), komt het absoluut niet negatief over als je het onbevangen en zonder alle achtergrondinformatie leest. Sterker nog, het leest – dat ben ik met Nieuwenhuis eens – ‘als een parabel voor het loslaten van zekerheden […,] de non-conformistische keuze voor het niet-geëffende pad’. Ik associeerde het gedicht in eerste instantie inderdaad ook met vrijheid en avontuur. Met je eigen keuzes maken, gaan waar nog bijna niemand is gegaan, juist nèt het andere, ongebaande pad kiezen.
Het is OK
Ik heb het altijd een romantisch en avontuurlijk gedicht gevonden. Af en toe kom ik het tegen, vast niet toevallig, op van die sleutelmomenten in mijn leven. Dan appelleert het aan het gevoel dat je soms uit je comfortzone moet treden. Het bevestigt me dan dat het OK is om de keuze te maken die ik wil maken. Juist als die eng is en je niet weet wat en waar hij je brengt.
What’s at the end of your comfort zone?
Wat is jouw comfort zone? Is er een pad dat jou lokt, een afslag die je wilt nemen, maar wat je (nog) niet aandurft? Wat houdt je tegen? Wat kan het je brengen? Wat zou je het liefst doen als je nergens rekening mee hoefde te houden? Ik ben benieuwd naar jouw dromen!
Bronnen:
- Troost voor twijfelaars, artikel van Anne Wesseling, in Happinez 2, 2016, pag. 85-87.
- Wouter Bos geeft mooie interpretatie van gedicht Robert Frost. Maar klopt die ook?, artikel van Roderick Nieuwenhuis, 26 augustus 2013, nrc.nl.